Header-new701px.jpg

 Foto: Craig Johnson (l.) noemt het een mirakel dat hij nog leeft. © ABC News, Wikimedia.

Hij dacht dat zijn laatste uur geslagen was toen zijn sneeuwscooter door het ijs zakte tijdens zijn trip van 130 kilometer op weg naar zijn familie om de kerstdagen samen door te brengen. Maar Craig Johnson klauterde uit het ijswater en zette zijn tocht verder.

,,Ik stond op het punt op te geven, ik dacht dat de houten krat die ik had gevonden mijn graf zou worden. Maar ik moest doorzetten voor mijn zonen, mijn gezin. Het is een wonder dat ik nog leef''.

Johnson (38) moest op het dikkere ijs klauteren terwijl zijn sneeuwscooter zonk. ,,Het gebeurde allemaal zo snel'', vertelt hij aan ABC News.

Ongewenst gezelschap:

In zijn bevroren kleren stapte Johnson 45 kilometer op zoek naar hulp. Onderweg kreeg hij het ongewenste gezelschap van een veelvraat, een marterachtige die mensen aanvalt.

,,Al die tijd kon ik dat beest horen op het ijs. Het was me aan het uitdagen'', zegt hij. Hij vuurde met zijn geweer, maar toen zijn munitie opraakte moest hij het hongerige dier met een stok op afstand houden.Hij vond een houten kist die hij als schuilplek gebruikte.

Open graf:

Johson werd als vermist opgegeven, helikopters gingen naar hem op zoek. ,,Die derde avond vlogen ze vlakbij, maar ze zagen me niet.

Toen gaf ik alle hoop op. Ik legde me in de kist, die voelde als een open graf''. De temperatuur zakte tot min 37 graden celsius, de wind en de sneeuw wisten Johnsons sporen.

Het speurteam onder leiding van Johnsons neef Clifford Benson gaf niet op. ,,Hoe zwaar de omstandigheden ook waren, ik moest doorgaan voor mijn neef'', zegt Benson.

Dood van vader:

Plotseling hoorde die zijn neef roepen. ,,Ik heb nooit iemand zo horen roepen. Had Clifford me niet gehoord, was dat mijn laatste avond geweest en dan konden ze me naar huis brengen in een lijkzak.'' zegt Johnson.

,,Mijn drang om te overleven was deels ingegeven door de dood van mijn vader in 1998. Hij zakte door het ijs en verdronk.''

Bron: AD