Foto: Gerard T. Zijn manier van vrouwen benaderen was beangstigend

Utrecht kan een zucht van verlichting slaken nu de serieverkrachter is opgepakt. De vadsige man op de scooter die heel vrouwelijk Utrecht halverwege de jaren negentig en opnieuw in 2001 in zijn greep hield, zit achter de tralies in afwachting van zijn proces.

Wie in de jaren negentig op de Uithof werkte of studeerde, kan het zich nog exact herinneren. Zeker als vrouw. In het donker op de fiets naar huis rijden was er niet meer bij. Fietsafspraken maken met collega's of vriendinnen om na een college samen te rijden was bittere noodzaak.

Het universitaire sportcomplex Olympos bij de Uithof zette busjes in om vrouwelijke sporters veilig door het gebied van de serieverkrachter naar de bushalte te brengen. Want in het groene gebied aan de oostkant van de stad, daar kon hij zomaar toeslaan. Onverwacht en uit het niets.

Zijn manier van vrouwen benaderen was beangstigend. Op zijn donkere mountainbike reed hij in de najaarschemering van 1995 en 1996 over de fietspaden tussen Utrecht-Oost, Zeist, Bilthoven, De Bilt en Den Dolder.

Zover bekend benaderde hij steevast zijn slachtoffers van achteren en trok ze hardhandig van hun fiets om ze vervolgens een stuk mee te sleuren en in het groen te verkrachten. Om de vrouwen in bedwang te houden, dreigde hij met een mes.

Rhijnauwen:

Als er inmiddels vier aangiften van verkrachting bij de politie binnen zijn, op 26 september 1995, richt de politie, die het patroon inmiddels niet meer kan ontgaan, het Recherche Bijstands Team 'Rhijnauwen' op.

Het vormt het begin van de jacht op de serieverkrachter, waaraan niet alleen politiemensen, maar onder meer ook psychologen, daderprofileerders en geografische experts meewerken. Wie is deze man en hoe kunnen we hem stoppen, is de grote vraag.

Opmerkelijk is dat de serieverkrachter telkens toeslaat in het najaar. Eerst van september tot december in 1995 en dan maanden niet. Om vervolgens het jaar daarop opnieuw in het gebied te verschijnen.

In oktober en december 1996. Alsof hij een kat en muisspel met de politie speelt. Maar dan opeens is het stil. Om onverklaarbare redenen, doet de serieverkrachter niet meer van zich spreken.

En als dan in mei 2001 ook alle sporen en tips door de politie zijn nageplozen, wordt het onderzoek officieel afgerond. Het rechercheteam weet zijn schoenmaat, kent zijn aftershave, heeft zijn dna, maar de man blijft onvindbaar.

Er wordt zelfs geopperd dat hij bij de politie zou werken. Ook door collega's zelf. Of die beslissing doorslaggevend is geweest, daar kan alleen de serieverkrachter antwoord op geven, maar vijf maanden nadat het onderzoek is stopgezet slaat hij opnieuw toe. Uit het niets. En weer in het gebied ten oosten van Utrecht.

Deze keer verplaatst hij zich met een scooter en is gewelddadiger dan ooit. Utrecht en omgeving is geschokt als blijkt dat de vadsige man met het knopje in zijn rechteroor zich op 24 oktober blijkt te hebben vergrepen aan een 16-jarig meisje in de omgeving van de Kees Boekelaan in Bilthoven.

De scholier wordt meegenomen het bos in, vastgebonden aan een boom en meerdere keren misbruikt. Pal na middernacht wordt ze onderkoeld teruggevonden. Als duidelijk wordt dat de serieverkrachter na een schijnbare radiostilte terug is wordt de grootscheepse jacht op hem weer geopend.

Alles wat ook maar een politie-uniform draagt of zich undercover beweegt in de bosrijke omgeving van Utrecht, Bunnik, De Bilt, Bosch en Duin en Zeist is avond aan avond extra gespitst op zwarte scooters, donkere helmen en mogelijk vadsige types die zich verdacht in bosjes ophouden. Belangeloos

'We weten naar wie we zoeken en toch ook weer niet. Maar ja, da's politiewerk. Het is niet altijd een pretje met het weer van de laatste tijd, maar je weet dat je in actie bent voor het goede doel,' aldus een van de agenten in 2001 die belangeloos zijn agenda leegveegde om in het gebied mee te speuren.

Nu de serieverkrachter met dna is ontmaskerd na de veroordeling voor twee fietsendiefstallen, kan de puzzel verder worden gelegd. Gerard T., zoals hij blijkt te heten, beroept zich nog op zijn zwijgrecht, maar zijn verhoorders zullen alles op alles zetten om verklaringen uit hem te trekken. Zodat Utrecht antwoord krijgt op de vragen waar het al bijna twintig jaar mee worstelt.

Door: Iris van den Boom bron: AD Utrechts Nieuwsblad