Foto: © AFP.

De Amsterdamse politieman Arjan Verhagen zit sinds 5 maanden op de Filipijnen, waar hij 2 jaar lang de strijd aanbindt met kindersekstoerisme. Hij doet er alles aan om te voorkomen dat mannen uit Nederland hun heil zoeken in Azië.

Arjan Verhagen is nog maar net aangekomen op zijn nieuwe standplaats de Filipijnen als hij aan de praat raakt met een vader uit Manilla.

Ze roken samen een sigaretje. Gezellig, vindt hij het. En dan vraagt de vader opeens of Verhagen van meisjes houdt, of jongens. Heeft hij misschien interesse in het dochtertje, dat de vader bij zich heeft?

Ze mag zo mee, naar zijn hotelkamer. De kersverse liaisonofficer wordt meteen met zijn neus op de feiten gedrukt. In dit land, waar seks te koop is op straat, het strand, in sekshuizen en via het internet, wordt naar hem - blanke man, 51 jaar - gekeken alsof hij een wandelende portemonnee is, met slechte bedoelingen.

Dat terwijl Verhagen als afgevaardigde van de Nederlandse politie sekstoerisme juist wil bestrijden. Dat hem een monsterklus staat te wachten, is inmiddels wel duidelijk.

'Het gebeurt steeds weer. Zit ik in een bar, wordt me een meisje aangeboden. Het is zo'n afknapper. Laat maar zitten, denk ik dan.'

Aanpakken: Maar hij laat het niet zitten. Juist zulke gebeurtenissen zorgen ervoor dat Verhagen er extra hard tegenaan gaat.

Gesteund door het team dat vanuit Nederland werkt, maar ook door de twee Nederlandse collega's die net als hij als liaison in Brazilië en bij Interpol in Lyon vertoeven.

Manilla probeert Verhagen in kaart te brengen hoe kindersekstoerisme vanuit Nederland kan worden aangepakt.

Deze week is hij even terug in Nederland, om in zijn oude thuisstad Amsterdam te vertellen over zijn ervaringen.

Verhagen doet dat tijdens het congres van de Virtual Global Taskforce tegen (online) kindermisbruik, dat gisteren werd afgesloten.

Gastland Nederland ontving experts uit onder meer Australië, Abu Dhabi, Zwitserland, Canada. Iedereen die ertoe doet, schoof aan.

Soms lijkt het alsof de strijd die deze experts voeren amper te winnen is. Kinderen, vooral uit Azië, maar ook Roemenië, bedienen pedofielen uit de hele wereld. In internetcafes scheidt soms niet meer dan een gordijntje de slachtoffers af van de buitenwereld, tijdens hun vreselijke werk.

Westerse mannen blijken in de Filipijnen soms pooiers, die via hun Aziatische vrouwen kinderen lokken voor huishoudelijk werk, om ze vervolgens in de kinderporno aan de slag te laten gaan.E n dan zijn er nog de prachtige, afgelegen stranden, die worden gebruikt als plek om ongestoord kinderen te misbruiken. In Sri Lanka zijn het beach boys, zelf voormalige slachtoffers van misbruik, die nu andere jonge jongens aanbieden aan toeristen.

Vrolijk:

Toch wordt Verhagen niet moedeloos, van alles wat er om hem heen gebeurt als hij in de Filipijnen is. '

Wij zien vooral de slechte kanten. Deze landen zijn voor 95 procent gewoon prachtige plekken. Ik zie hoe mensen hier ondanks alle ellende toch vrolijk blijven. Hoe gedreven de jeugd is, om te zorgen voor bewustwording van de gevaren die het internet met zich meebrengt. Ik zie hoe de jonge generatie kansen wil grijpen, voor verbetering wil zorgen.'

Dan denkt Verhagen bij zichzef: we gaan het redden, we kunnen de strijd winnen. Hij onderzoekt de mogelijkheden om processen sneller te laten verlopen, zodat daders niet de kans krijgen om slachtoffers te intimideren, zoals nu tijdens de jarenlange rechtsgang nog vaak gebeurt.

Voorkomen:

Daarnaast wil Verhagen vooral voorkomen dat het misbruik plaatsvindt. 'We zien dat Thailand nu de stranden wil schoonvegen, dat het land af wil van de reputatie die het heeft op dit gebied.

In de Filipijnen is er bewustwording. In Afrika zorgt ebola ervoor dat plekken waar sekstoerisme plaatsvindt niet meer te bereiken zijn.

Ik hoop dat we door de kennis die we opdoen in de toekomst kunnen voorspellen naar welke plek daders heen zullen gaan.

Dan kunnen we daar naartoe, om samen met andere landen hulp te bieden, om te zorgen dat het niet zo ver komt.

Helemaal uitbannen kan je het nooit, maar we kunnen wel veel doen.' Verhagen mag dan in zijn eentje in de Filipijnen zitten - ver van zijn gezin in Nederland - teveel wordt het hem nooit.

'Ik had dat ook niet toen ik als teamleider kinderporno bestreed,' vertelt hij. 'Ik kon ermee omgaan.' Maar nu hij alleen woont, probeert Verhagen wel in de gaten te houden dat zijn dagen niet al te lang worden en de tijd voor hemzelf compleet verloren gaat.

Gniffelend vertelt Verhagen over zijn nieuwe hobby. 'Ik heb karaoke ontdekt. Ik dacht nooit dat ik er aan zou beginnen, maar nadat ik steeds weer gevraagd werd om mee te gaan, ben ik thuis maar een beetje gaan oefenen met behulp van YouTube.'

Door: Carla van der Wal